Την θεραπευτική σχέση. Την σύνδεση μεταξύ εμένα και του άλλου ατόμου. Κάθε μία είναι μοναδική και ανεπανάληπτη.
Την ματιά που έχω στην ψυχή του καθενός. Είναι τόσο μεγάλο προνόμιο οι άνθρωποι να σε εμπιστεύονται αρκετά ώστε να τους γνωρίζεις σε ένα βαθύτερο επίπεδο: Τί τους ενοχλεί, τί φοβούνται, τί ντρέπονται, τί δεν μπορούν να πουν σε κανέναν άλλο, ποιές είναι οι βαθύτερες επιθυμίες τους, οι πιο σκοτεινές τους σκέψεις. Αγαπώ το σκοτάδι τους όσο αγαπώ και το φως τους.
Το βλέμμα στη ζωή του καθενός. Είναι σαν να βιώνω πολλές διαφορετικές ζωές ταυτόχρονα: Ξέρω λεπτομέρειες για το πώς είναι να είσαι στρατιώτης, φοιτητής, λογιστής, γιατρός, μουσικός, χορευτής, φαρμακοποιός, ταξιτζής, ή παιδί για άλλη μια φορά. Λαμβάνω τόσες πολλές γνώσεις σχετικά με οποιοδήποτε θέμα που δεν θα μπορούσα να τις είχα κατακτήσει διαφορετικά: Πώς επισκευάζεται μια μηχανή αυτοκινήτου, ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας μιας διαφήμισης, ποιες είναι οι τάσεις και οι συνήθειες των εφήβων, πόσο δύσκολο είναι να έχεις μια χειρωνακτική εργασία, ποιες ευθύνες έχεις όταν είσαι ιδιοκτήτης μιας εταιρείας, ποιες είναι οι δυσκολίες του να είσαι μονογονέας, πώς νιώθεις όταν έχεις ανθρώπους να πεθαίνουν στην αγκαλιά σου.. Η συζήτηση με ένα μεγάλο εύρος ανθρώπων με βοηθά να καταλαβαίνω τον κόσμο γύρω μου λίγο καλύτερα.
Την σύνδεση αυτών των μικρών κομματιών που οι άνθρωποι μοιράζονται. Το να προσπαθώ να ανακαλύψω πώς σχετίζεται το ένα με το άλλο. Πώς συνδέεται η πρώτη συνεδρία με την 50ή συνεδρία, πώς ενσωματώνονται και συνδέονται όλα. Όλα παίζουν ρόλο στο να μπορείς να δεις ολόκληρη την εικόνα: Κάθε συμπεριφορά, κάθε μοτίβο, κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα. Η εξερεύνηση του εσωτερικού τους κόσμου είναι σαν να λύνεις τον πιο υπέροχο γρίφο, χτίζοντας παράλληλα μια σύνδεση μαζί τους. Πώς αυτό δεν είναι καταπληκτικό;
Την σύγκριση που κάνω ανάμεσα στο άτομο που γνώρισα αρχικά και στο άτομο που εξελίσσονται στην πορεία. Είναι πραγματικά εκπληκτικό, το να συμμετέχεις στην εξέλιξη άλλων ανθρώπων. Στο πώς βρίσκουν τη δύναμη να ξεπεράσουν χαρακτηριστικά του παρελθόντος, να αλλάξουν βασικές πεποιθήσεις, να πάρουν ριψοκίνδυνες αποφάσεις, να αφήσουν πράγματα που δεν τους έκαναν πια ευτυχισμένους, να κοιτάξουν κατάματα το σκοτάδι τους, να επαναπροσδιορίσουν τον εαυτό τους.
Το να λαμβάνω τόση ευγνωμοσύνη και εκτίμηση, παρόλο που εγώ νιώθω η τυχερή που τα βιώνω όλα αυτά. Παίρνω τόσα πολλά από αυτές τις αλληλεπιδράσεις οι οποίες είναι αναμφισβήτητα αμοιβαίες. Δεν θα ήμουν το ίδιο άτομο, αν δεν είχα γνωρίσει τους ανθρώπους που γνώρισα μέσα από τη δουλειά μου. Και για αυτό θα είμαι για πάντα ευγνώμων.